Medemenselijkheid

Voor de Raadsvergadering werd bekend dat de gemeente Nijmegen acht voormalig dak- en thuislozen wil vestigen in zogenoemde Skaeve Huse aan de Stationsstraat in Nijmegen-Noord. Dit zijn mensen die nergens anders terecht kunnen en op een rustige plek onder begeleiding van het RIBW en IrisZorg willen gaan bouwen aan een nieuwe toekomst. Mensen voor wie het leven nu niet bepaald zachtzinnig geweest is. Mensen ook die onze steun en hulp nodig hebben.

Wij waren dan ook verbijsterd toen we de reactie van ons college en de coalitiefracties zagen. Het college stuurde Nijmegen een boze brief, de coalitie kwam bij monde van het CDA met een motie dat de komst van deze mensen ‘koste wat het kost’ voorkomen moet worden. De fractieleider van het CDA vergeleek dit project bovendien met een afvalstortplaats, die gemeenten ook altijd graag zo ver mogelijk richting gemeentegrens plaatsen. Dat de buren er dan last van hebben is dan maar zo. Een politicus die zo over mensen praat moet zich diep schamen.

Het is logisch dat er zorgen zijn bij inwoners over dit project. Over veiligheid en overlast. Natuurlijk begrijpen we die zorgen. Maar wij zijn ervan overtuigd dat die weggenomen kunnen worden. Een vergelijkbaar project in Arnhem – waar de huizen dichtbij de voormalige Rijnhal staan – leveren al jaren geen enkel probleem op. Politiek leiderschap is dan vervolgens met mensen in gesprek te gaan om zorgen weg te nemen. Maar coalitie en college kiezen liever voor de confrontatie met een buurgemeente. En dat terwijl het gewoon een kwestie van beschaving is dat we voor deze mensen een plek vinden. Daarom diende ook de PvdA een motie in waarin we het college vroegen het gesprek aan te gaan, zorgen weg te nemen en dit project mogelijk te maken. Helaas kreeg die alleen steun van de oppositie en stemde de meerderheid tegen medemenselijkheid. Diep triest.